Lubię, gdy autorzy publikują posłowia do swoich książek, w których przedstawiają kulisy powstania danego dzieła. Można wiele się z nich dowiedzieć i wyciągnąć wnioski dla siebie. Dlatego polecam zapoznać się z tym, co Dean Koontz napisał na końcu „Nieznajomych”, swojego pierwszego bestsellera w twardej oprawie.

Książki Deana R. Koontza to przede wszystkim thrillery i horrory. Łącznie bibliografia Koontza liczy ponad pięćdziesiąt tytułów. Od początku kariery Koontz robił to, co kocha i co pozwalało mu płacić rachunki, czyli pisał, pisał i jeszcze raz pisał.

I choć kilka jego powieści (m.in. „Szepty”, „Ziarno demona” czy „Klucz do północy”) sprzedało się w nakładzie przekraczającym milion egzemplarzy, pisarz przez wydawców postrzegany był wyłącznie jako twórca powieści kieszonkowych, tzw. paperbacków.

Na koncie miał już prawie dwadzieścia książek, gdy postanowił inaczej podejść do swojej kariery literackiej.

Wydawnictwo Albatros wydało biografię Stephena Kinga, którą w 2008 roku opublikowała Lisa Rogak, autorka m.in. książek poświęconych takim znanym osobom jak Jon Stewart, Dan Brown czy Stephen Colbert. Nawet jeśli nie interesuje was twórczość Stephana Kinga, warto dowiedzieć się z jaką determinacją budował on swoją literacką karierę.

Stephen King od czterdziestu lat publikuje książki, które łącznie sprzedały się w setkach milionów egzemplarzy. Na podstawie jego twórczości powstały seriale, filmy i komiksy.

Uważam, że każdy początkujący pisarz powinien znać jego biografię, nawet jeśli zamierza tworzyć w innym gatunku. Przykład Kinga pomaga bowiem uświadomić sobie, jak olbrzymią pracę należy wykonać, by spełnić swoje marzenie i móc utrzymywać się z pisania beletrystyki.

Fot. HBO

Tworząc swoją opowieść warto sprawić, by przełomowe dla rozwoju fabuły momenty  wynikały z zachowania któregoś z głównych bohaterów. Jak to dobrze zrobić? Zobaczcie na przykładzie sceny z “Gry o tron”, którą najpierw opisał George R. R. Martin, a następnie zekranizowali twórcy serialu.

Jest to o tyle świetny przykład, gdyż ta sama scena w książce i w serialu różni się jedynie w kilku szczegółach, ale to one właśnie sprawiły, że filmową narrację uważam za lepiej poprowadzoną. Dlaczego – o tym poniżej.

Co ciekawe – scenariusz akurat do tego odcinka (ósmego z pierwszego sezonu) napisał sam George R. R. Martin!

“Pierwszy krok w chmurach” przeczytałem jako nastolatek i proza Marka Hłaski zrobiła na mnie olbrzymie wrażenie. Dlatego cieszę się, że od września, w ramach serii wznowień pod hasłem „Hłasko powraca!”, ponownie w sprzedaży jest ten zbiór opowiadań. Jeśli nie znacie tego dzieła, zachęcam do kupna.

„Pierwszy krok w chmurach” Marka Hłaski, jak podkreśla Agora, wydawca książki, to najgłośniejszy debiut literacki w historii powojennej literatury polskiej.

Tytuł pojawił się w sprzedaży w ramach serii „Książki Wybrane Marka Hłaski”, która „przybliża twórczość czołowego buntownika PRL-u, uznawanego za jednego z najzdolniejszych debiutantów lat 50. XX w. Marek Hłasko, łudząco podobny do Jamesa Deana, to żywa legenda. Do dziś wzbudza skrajne emocje nie tylko w kręgach artystycznych. Jego skłonność do awanturnictwa i bezkompromisowości legły u podstaw mitu o nim samym i jego twórczości. Utwory Hłaski – na przekór ówczesnej koniunkturze – dawały wyraz rozczarowaniu monotonią czasów PRL-u i tęsknocie za lepszym życiem” (źródło: Publio.pl).

Lubię pisać o debiutujących powieściach i ich autorach, który spełnili swoje marzenie i doprowadzili cały cykl powstawania książki do końca, czyli do rąk czytelników :-). Dlatego ponownie wspominam o „Zachłannych” Magdaleny Żelazowskiej.

Jest ku temu powód – o powieści i jej autorce coraz częściej można przeczytać w różnych mediach. Oto najświeższy przykład – w dzisiejszym „Dużym Formacie” Gazety Wyborczej (23.10) pojawił się tekst Wojciecha Orlińskiego zatytułowany “Kredyty i trójkąty, czyli na tropie warszawskiego snu”, w którym autor opisuje z entuzjazmem „Zachłannych”.

Co więcej – tekst promowany był na stronie głównej Gazeta.pl, podejrzewam więc, że całkiem spore grono internautów przeczyta artykuł Orlińskiego i zdecyduje się na kupno powieści Żelazowskiej, do czego oczywiście zachęcam.