Stephen King, jeden z moich ulubionych pisarzy, nie przestaje zadziwiać swoją pracowitością i wciąż wydaje kolejne powieści. Właśnie wyszła jego najnowsza książka zatytułowana “Przebudzenie”. Jest świetna.

Stephen King w tym roku opublikował już jedną powieść – kryminał „Pan Mercedes” (zobacz recenzję), w zeszłym natomiast pojawiła się kontynuacja „Lśnienia”, czyli „Doktor Sen” oraz powieść „Joyland”.

Każda z nich jest dobrze napisaną i skonstruowaną opowieścią. Ale „Przebudzenie” to rewelacyjna powieść, która zrobi wrażenie chyba na każdym czytelniku.

Wydawnictwo Albatros wydało biografię Stephena Kinga, którą w 2008 roku opublikowała Lisa Rogak, autorka m.in. książek poświęconych takim znanym osobom jak Jon Stewart, Dan Brown czy Stephen Colbert. Nawet jeśli nie interesuje was twórczość Stephana Kinga, warto dowiedzieć się z jaką determinacją budował on swoją literacką karierę.

Stephen King od czterdziestu lat publikuje książki, które łącznie sprzedały się w setkach milionów egzemplarzy. Na podstawie jego twórczości powstały seriale, filmy i komiksy.

Uważam, że każdy początkujący pisarz powinien znać jego biografię, nawet jeśli zamierza tworzyć w innym gatunku. Przykład Kinga pomaga bowiem uświadomić sobie, jak olbrzymią pracę należy wykonać, by spełnić swoje marzenie i móc utrzymywać się z pisania beletrystyki.

Otrzymałem egzemplarz recenzencki od debiutującej autorki – Magdaleny Żelazowskiej, mojej znajomej, której książka 8 października pojawia się w księgarniach. Powieść nosi tytuł “Zachłanni” i – jak widać na okładce – jest to „pierwsza powieść o pokoleniu słoików”.

Odwoływanie się do niedawnej przeszłości w powieści obyczajowej (a taką są „Zachłanni”) jest decyzją ryzykowną, o czym wspominał Amor Towles, autor „Dobrego wychowania”. Jak powiedział: wtedy wszystko ”podlega natychmiastowej weryfikacji. Każdy pamięta te czasy i każdy ma na ich temat opinię, czyta przez filtr własnego doświadczenia, ciągle wchodzi w dialog z wyborami pisarza”.

Podczas lektury„Zachłannych” momentów do dyskusji nie brakuje, szczególnie, że sama autorka (rocznik ’84) co chwila – ustami swoich bohaterów – porusza kolejny temat. Z jednej strony to dobrze, bo każdy z nas będzie się od razu odwoływał do swojego doświadczenia, z drugiej jednak strony czasami przez to sama opowieść spychana jest na dalszy plan.

Świat Dysku Terry’ego Pratchetta, który istnieje od ponad trzydziestu lat, stale się rozwija. W ostatniej dekadzie przeżył on m.in. rozkwit poczty, sektora bankowego oraz – całkiem niedawno – rewolucję przemysłową. Pomógł w tym bohater o imieniu Moist von Lipwig.

Terry Pratchett jest niezwykłym pisarzem, w Polsce ma dodatkowo niebywałe szczęście, że tłumaczem jego książek jest rewelacyjny Piotr W. Cholewa.

Pierwsza powieść z cyklu – „Kolor magii” – wyszła w 1983 roku (u nas w 1994r.). Ostatni tom, czterdziesty – zatytułowany „Para w ruch” – w Polsce ukazał się w maju tego roku. Jest to jednocześnie trzecia część przygód  Moista von Lipwiga, który zadebiutował w “Piekle pocztowym” w 2004 r. (w Polsce w 2008r.).

Istnieją dylogie, trylogie, tetralogie, itp. Niektórzy pisarze wolą pisać tzw. samodzielne powieści, inni mają tak rozbudowaną historię, że dzielą ją na części. Są też tacy, którzy wolą, stworzywszy już pewien świat bądź bohaterów, opisywać dalsze ich losy. Imogen Edwards-Jones z kolei z powodzeniem powiela pewien pomysł na powieść.

Znacie tę pisarkę? Jeśli nie kojarzycie nazwiska, podpowiem: “Hotel Babylon” – książka, w której opisane są 24 godziny z życia menadżera luksusowego hotelu w Londynie, będąca podstawą do scenariusza popularnego serialu BBC pod tym samym tytułem. Rozpoczęła ona rewelacyjną serię książek z „Babylon” w tytule, której autorką jest właśnie Imogen Edwards-Jones.

Jest to według mnie świetny przykład, jak dobry pomysł można wielokrotnie i z powodzeniem wykorzystywać w kolejnych swoich dziełach. Co zrobiła Edwards-Jones? Postanowiła napisać o prawdziwych historiach krążących w danej branży umieszczając je w fikcyjnej rzeczywistości.