Niedawna histeria związana z przedostatnim odcinkiem trzeciego sezonu serialu „Gra o Tron” na podstawie cyklu „Pieśń Lodu i Ognia” George’a R. R. Martina jest cenną wskazówką dla pisarzy i scenarzystów. I czymś, o czym warto podyskutować :)

Od razu uspokajam –  w tym tekście nie będzie opisu fabuły odcinka serialu. Nie zamierzam zdradzić żadnych szczegółów odnośnie fabuły „Gry o Tron”, jak również podawać innych konkretnych przykładów, gdzie giną główni bohaterzy albo postaci, które od samego początku wzbudzają sympatię. Choć przychodzi mi od razu do głowy kilka powieści, w których w pewnym momencie – zaskakując mnie tym całkowicie – umierała jedna z czołowych osób opisywanych w książce.

Jest to tak nagły i niespodziewany zwrot akcji, że czasami zmienia nasze podejście do książki, serialu bądź filmu. Pytanie jednak brzmi: czy należy tak robić?

Niedawno przeczytałem rozmowę Agaty Piaseckiej z kostiumografką Heidi Bivens, która pracowała przy filmie “Spring Breakers” z Seleną Gomez, Vanessą Hudgens, Ashley Benson, Rachel Korine i Jamsem Franco w rolach głównych. Zwraca uwagę już sam tytuł wywiadu – “Każdy ciuch musi mieć historię”.

Bivens opowiada, jak dobiera ubrania dla danej postaci: “Zwykle buduję sobie w głowie całą historię bohatera, do każdej rzeczy dopowiadam sobie, skąd mogłaby pochodzić, czemu dana postać chce ją mieć w swojej szafie. To pomaga mi w przekonaniu samej siebie, że dana postać ubierałaby się w konkretny sposób” – mówi w rozmowie, którą w całości możecie przeczytać na stronie metromsn.gazeta.pl.

Uważam, że tak też powinien postępować pisarz opisując swoich bohaterów. Postaci muszą być autentyczne, czyny muszą wynikać z ich charakteru, a więc i ich wybór ubioru musi być konsekwentny. Nie zdarzyło wam się czasami, że w trakcie lektury pomyśleliście, że ten ktoś raczej nie zachowałby się w ten sposób, że to naciągane, niewiarygodne, że zrobił tak tylko dlatego, by pisarz mógł posunąć akcję do przodu?

Czy pisarzem można zostać? Jak najbardziej! I okazuje się, że jest to jedno z najpopularniejszych celów, jaki stawiają sobie użytkownicy pewnego serwisu.

W Stanach Zjednoczonych działa Stickk.com, który został wymyślony przez ekonomistów z Uniwersytetu Yale. Serwis umożliwia postawienie sobie celu, a jego nieosiagnięcie skutkuje karą finansową. Pieniądze są wysyłane albo do przyjaciela albo do wybranej fundacji albo do organizacji, którą się nienawidzi (stawiam, że wybranie ostatniej opcji motywuje najbardziej :)). By dowiedzieć się, jak dokładnie działa Stickk.com, najlepiej wejść na ich stronę.

Przywołuję ten przykład z jednego konkretnego powodu. Otóż, na początku stycznia Puls Biznesu podał jakie są najpopularniejsze zakłady na Stickk.com. W pierwszej siódemce, obok m.in. „założenia firmy”, „rzucenia palenia”, „zarabiania więcej” czy „zrzucenia wagi”, pojawia się zakład: „Zostanie pisarzem na koniec roku”.

Pisanie czy czytanie to samotne zajęcie. Ale uczenie się, jak napisać dobrą powieść czy scenariusz nie musi takim być. Szczególnie, że podczas dyskusji z innymi można dowiedzieć się więcej niż z niejednego podręcznika.

Stąd ten blog, na którym zamierzam dzielić się swoimi spostrzeżeniami na temat literatury, kreatywnego pisania, rynku książek czy – mówiąc w skrócie – sposobach opowiadania ciekawych historii. Chcąc bowiem uczyć się konstruować opowieści, warto nie tylko czytać o warsztacie, ale i podpatrywać, jak robią to inni – nie tylko w powieściach, ale i w filmach, serialach, reklamach, komiksach, teledyskach czy bajkach.