Szkocka pisarka Val McDermid, autorka licznych kryminałów, postanowiła tym razem napisać o prawdziwych zbrodniach i na ich przykładach pokazać rozwój kryminalistyki, która zmieniła sposób prowadzenia śledztw. I tak powstała Anatomia zbrodni – niesamowita lektura!

Ostatnio wspominałem o poradniku pisania Katarzyna Bondy, w której autorka wielokrotnie podkreśla potrzebę przygotowania się do stworzenia własnej książki. Tego samego zdania są m.in. Tom Clancy czy Jeffery Deaver, których metody pracy opisywałem.

Dlatego uważam, że każdy, kto zamierza napisać powieść kryminalną, powinien sięgnąć po “Anatomię zbrodni. Sekrety kryminalistyki”. Jest tutaj bowiem mnóstwo pożytecznych, jak również inspirujących informacji z różnych dziedzin tej rozwijającej się dynamicznie gałęzi wiedzy wykorzystywanej w prowadzeniu śledztw.

Katarzyna Bonda, autorka rewelacyjnie sprzedających się kryminałów, postanowiła podzielić się – w formie poradnika – swoją wiedzą dotyczącą warsztatu pisarza, sposobami tworzenia powieści, jak również poglądami odnośnie tego zawodu. I tak powstała Maszyna do pisania. Kurs kreatywnego pisania.

Tytuł dużo obiecuje, jednak adekwatniejszy moim zdaniem brzmiałby “Jak przygotować się do napisania powieści”, bowiem w książce pisarka przede wszystkim skupia się na sposobach konstruowania fabuły, analizuje strukturę powieści i opisuje szczegółowo archetypy postaci.

I wielokrotnie podkreśla potrzebę, wręcz konieczność, porządnego przygotowania się do napisania powieści.

Krótka opowieść ze zwierzętami w rolach głównych autorstwa Bartłomieja Trokowicza to dobra propozycja dla dzieci i dorosłych, którzy szukają chwili wytchnienia. Lekka lektura z ciekawymi postaciami i zaskakującym finałem.

“Pan Misio – czy lisy śnią o gadających kurach?” – pierwsze moje skojarzenie, gdy zobaczyłem tytuł to “Blade Runner: Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?” autorstwa Philipa K. Dicka (jeśli ktoś lubi tego pisarza, zachęcam do przeczytania jego biografii).

Oczywiście książka Trokowicza nie ma nic wspólnego z klasyką science-fiction. Jest za to umiejętnie snutą opowieścią o życiu w lesie, codziennych radościach i problemach mieszkających tam stworzeń. Całość można przeczytać w mniej niż dwie godziny, ale jest to miło spędzony czas. Po zakończonej lekturze przyszło mi do głowy określenie “powiew optymizmu”, to właśnie czułem czytając tę niewielką książeczkę.

Debiutancka książka Mateusza M. Lemberga zasługuje na uwagę. Jest to bowiem dobrze napisany kryminał osadzony w polskich realiach, z ciekawymi bohaterami i zaskakującym finałem.

Co ciekawe, od debiutu w marcu 2014 roku autor zdążył wydać – nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka – jeszcze dwie powieści. „Patron” ukazał się w październiku zeszłego roku, zaś „Mennica” niewiele ponad miesiąc temu (10 września). Gratuluję pracowitości!

Mateusz Marcin Lemberg, urodzony w 1971 roku, na co dzień pracuje jako lekarz weterynarii. Jest to o tyle istotne, że w „Zasłudze nocy” pisarz wykorzystał swoją wiedzę m.in. o wronach, by stworzyć zapadającą w pamięć scenę zbrodni.

Potem jest jeszcze lepiej – Lemberg powołuje do życia ciekawych bohaterów (komisarz stołecznej policji Witczak, policjanci Tymański i Cyna oraz prokurator Malicka), obdarzając każdego z nich charakterystycznymi cechami. Razem mają oni za zadanie rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci.

Poza sezonem to porządny kryminał policyjny, w której najważniejszymi elementami są żmudna praca grupy dochodzeniowej, zbieranie i analizowanie materiału dowodowego oraz ciągłe rozmowy z ludźmi. Jeśli lubicie tego typu historie, to sięgnijcie po dzieło Norwega.

Pisałem wcześniej o kryminałach dla młodzieży, które napisał Jorn Lier Horst. Pisarz zasłynął jednak cyklem „dorosłych” powieści z komisarzem policji Williamem Wistingiem w roli głównej.

Co ciekawe, autor przez wiele lat pracował w policji, był szefem wydziału śledczego Okręgu Policji Vestfold. Zawodowe doświadczenie i znajomość codziennej pracy operacyjnej sprawiło, że powstała książka, którą czyta się zarówno dla samej opowieści, jak i z ciekawości, jak wygląda praca współczesnych policjantów (Horst odszedł ze służby dopiero w 2013 roku).