Stephen King / fot. Stephanie Lawton/CC BY 2.0/Flickr.com

W świątecznym wydaniu dwutygodnika FORUM znalazł się interesujący wywiad ze Stephenem Kingiem. Andy Greene z Rolling Stone pyta mistrza grozy m.in. o jego wiarę w Boga, życie rodzinne, stosunek do pieniędzy oraz jak wygląda jego typowy dzień pracy.

Okazją do rozmowy jest najnowsza powieść Stephena Kinga – „Przebudzenie” (zobacz recenzję), w której religia ogrywa znaczącą rolę. Dlatego padają pytania o Boga („Wierzę w Boga, bo czyni on życie lepszym”), życie po śmierci (“Sam nie wiem. W tej kwestii jestem agnostykiem“), czy King ma nadzieję, że pójdzie do nieba, jak wyobraża sobie niebo, jak walczył ze swoimi nałogami, jakie jest jego podeście do pieniędzy i życia rodzinnego, itp.

Polecam przeczytanie całej rozmowy zatytułowanej “Pan Gęsia Skórka” (e-wydanie FORUM nr 26/2012 kosztuje 5,90 zł). Poniżej – dla zachęty – wybrałem kilka najciekawszych fragmentów dotyczących jego twórczości oraz metod pracy nad nową książką.

Dean R. Koontz to niezwykle pracowity i płodny amerykański pisarz horrorów i thrillerów. Od swojego debiutu w 1968 roku wydał dziesiątki powieści, opowiadań, powieści graficznych i poradników. Warto wiedzieć od czego zacząć zapoznawanie się z jego twórczością, dlatego wybrałem w mojej ocenie najlepsze powieści Deana Koontza – ranking poniżej.

Jestem pełen podziwu dla pracowitości Koontza, którego książki czytam od kilkunastu lat. Chciałbym powiedzieć, że przeczytałem wszystkie jego powieści, ale tak nie jest. Może gdy przejdę na emeryturę uda mi się tego dokonać :-).

Mogę jednak stwierdzić, że znam większość jego samodzielnych tytułów i to na nich skupiłem się tworząc ranking najlepszych powieści Koontza. Dlatego nie uwzględniłem m.in. serii z Oddem Thomasem czy Frankensteina.

Chcecie przeczytać ciekawą powieść, w której dość plastycznie opisano sceny walk na miecze? Sięgnijcie po „Takeshi. Cień Śmierci” Mai Lidii Kossakowskiej.

Książka podoba mi się z kilku powodów: ma bardzo interesującego bohatera, klimat, wciągające opisy pojedynków i jest dobrze napisana.

Sama wizja świata – połączenie feudalnej Japonii z zaawansowaną technologią – już tak bardzo nie przekonuje, czasami razi i jest dość powierzchownie przedstawiona, jednak opowieść rekompensuje te braki.

Takeshi – bohater, którego warto poznać
Maja Lidia Kossakowska stworzyła postać tragiczną, którą w miarę czytania coraz lepiej poznajemy i rozumiemy.

Fot. copyright (c) 123RF Stock Photos

Papier jest cierpliwy, wszystko przyjmie – mówi znane przysłowie, które można z powodzeniem odnieść również do dialogów w powieściach. Postaci potrafią wysławiać się w sposób tak niewiarygodny, że aż psuje to całą przyjemność z lektury. Jak ustrzec się błędów w pisaniu dialogów? Oto jeden ze sposobów.

Wspomniałem już kiedyś o czasownikach atrybucji dialogu oraz o tym, jak najlepiej konstruować rozmowę.

Wymyślenie dialogów to jednak dopiero połowa pracy. Druga polega na sprawdzeniu, czy rzeczywiście konwersacja pomiędzy bohaterami toczy się gładko i brzmi wiarygodnie.

Lubię czytać i oglądać historie dotyczące władzy, polityki i prawa. Uważam, że jeśli są one dobrze skonstruowane i napisane, potrafią dostarczyć nie tylko sporych emocji, ale również wiele ciekawych informacji. Szczególnie, jeśli chodzi o powieść parlamentarną.

Google na hasło “powieść parlamentarna” zwraca tylko 9 wyników, widać więc, że ten termin nie jest używany do określania książek. Myślę jednak, że ten termin dobrze oddaje pomysł, który chciałbym wam przedstawić.

Chodzi bowiem o napisanie powieści, która prócz dobrej historii, miałaby także walory edukacyjne, czyli objaśniała jak działa proces legislacyjny w Polsce.

Podam dwa przykłady – „Ryzykowna gra” Brada Meltzera, thriller osadzony w systemie prawnym USA oraz powieść „Pierwszy między równymi” Jeffrey’a Archera, która opisuje brytyjski system parlamentarno-gabinetowy.